Türk ve İslam tarihinin kırılma noktalarından birisi 1040 yılında Selçuklular ile Gazneliler arasında cereyan eden Dandanakan Savaşı’dır. Savaşın ardından Selçuklular hızlı bir yükselişle özellikle Sünnî İslam coğrafyasında etkin ve belirleyici güç haline gelmiştir. Göçebe kültürden gelen ve bir oba hüviyetinde iken çok kısa bir sürede önlenemez bir şekilde hâkimiyet alanını Türkistan coğrafyasından Anadolu içlerine kadar genişleten Büyük Selçuklu Devleti, kurumsal olarak da olgunlaşmaya başlamıştır. Bu noktada hem merkezi yönetimde hem de vilayetlerde ortaya çıkan yetişmiş eleman ihtiyacını birçoğu daha önce Gazneli (...) devlet teşkilatında görev yapmış Fars asıllı devlet adamları karşılamıştır. Bu isimlerden birisi de ileride Nizâmülmülk adıyla şöhret bulacak ve namı isminin önüne geçecek olan Hasan b. Alî b. İshâk et-Tûsî’dir. Nizâmülmülk, devlet gücünün askeri alanda elde edilen zaferlere endekslendiği bir dönemde askerî, idarî, ilmî ve ekonomik alanda attığı adımlar ve aldığı tedbirlerle Büyük Selçuklu Devleti’nin kurumsallaşmasında son derece etkin bir isim olmuştur. Bu etkinlik neticesinde hem halk hem de devlet adamları nezdinde saygın bir yer edinmiştir. Bu çalışma çerçevesinde Nizâmülmülk’ün devlet bürokrasisi içerisindeki konumuna, hükümdar ve hanedan üyeleri ile olan ilişkilerine ve vezirlik sürecinde attığı adımların Selçuklu tarihine yansımalarına değinilecektir. Özet: Devlet kademesinde görev almaya Gazneliler Devleti’nin Horasan Valisi Ebü’l-Fazl Sûrî’nin yanında başlayan Nizâmülmülk, Horasan Bölgesi’nin Selçukluların kontrolüne geçmesiyle birlikte hizmetlerine Selçuklu Devleti’nde devam etmiştir. Çağrı Bey’in hizmetinde rüştünü ispat eden Nizâmülmülk, Çağrı Bey’in en güvendiği isimlerden biri haline gelmiştir. Öyle ki, Çağrı Bey ileride önce Horasan’ın sonrasında tüm Selçuklu yurdunun yönetimini üstlenecek olan oğlu Alparslan’ı Nizâmülmülk’e emanet etmiş, oğluna da Nizâmülmülk’ü bir baba olarak kabul etmesini, ona muhalefet etmemesini öğütlemiştir. Alparslan, babasının tavsiyeleri ve üvey kardeşi Süleyman ile giriştiği taht mücadelesinde gösterdiği yararlılık münasebetiyle devletin en önemli idari görevi olan vezirlik makamını Nizâmülmülk’e tevdi etmiştir. Bu dönemden itibaren vefatına kadar, yaklaşık 30 yıl kesintisiz bir süreyle Büyük Selçuklu Devleti’nin vezirliğini yapmış ve V./XI. yy.’ın ikinci yarısından itibaren Büyük Selçuklu siyasetinin en etkin figürü haline gelmiştir. Melikşah’ın tahta geçebilmesinin Nizâmülmülk ile ilişkilendirilmesi, onun döneminde elde edilen başarıların ve devlet sisteminin düzenlenmesi, şehirlerin imarı, ekonominin güçlenmesi gibi ülke içerisinde yaşanan olumlu gelişmelerin Nizâmülmülk’ün marifetiyle gerçekleştirildiğinin dillendirilmesi, Tanrı tarafından yeryüzünü yönetmek ve inşa etmek için seçildiği düşünülen bir sultan varken bir vezirin devlet için nimet olarak gösterilmesi sultanın vezirine bakışını etkilemiştir. Bu noktada üzerinde durulması gereken hususlardan birisi de Nizâmülmülk’ün kendisini nasıl gördüğü ve devlet içerisinde kendini nerede konumlandırdığıdır. Nizâmülmülk’ün Sultan Melikşah’a verdiği bir cevapta devletin geldiği noktayı ve sultanın mevcudiyetini kendi varlığıyla eşleştirmesi, tarihinin gördüğü en yetenekli vezirlerden biri olan Nizâmülmülk’ün özgüveninin son derece yüksek ve kendisini kudret sahibi olarak gördüğüne işaret etmektedir. Bu anlamlandırma halk nezdinde herhangi bir kutsiyeti bulunmayan vezirlik makamındaki bir kişinin, toplum nezdinde Allah tarafından seçildiğine inanılan kutlu kişiye meydan okutan gücü kendisinde hissetmesinin kaynağını sorgulatmaktadır. Aranan cevap Nizâmülmülk’ün vezirlik sürecinin çeşitli başlıklar altında ve bu başlıklara dair verilecek örneklerle incelenmesi neticesinde onun devletin iç işleyişine etkisinin tespitinde ve farklı kesimlerle kurduğu ilişkide saklıdır. Nizâmülmülk, Selçuklu tahtına karşı sıkı bir bağlılık göstermiştir. Bu bağlılığını lüzumu halinde savaş meydanında göğüs göğüse çarpışarak sergilemiş, gerekli olduğunda kıvrak zekâsı ile sorunları devlet için tehlikeli boyuta gelmeden çözmüş, siyasi öngörüsü ile aldığı tedbirler sayesinde devletin büyümesine katkı sağlamıştır. Onun bu sadakati ve samimiyeti, Selçuklu sultanları tarafından karşılık bırakılmamış, Alparslan vezirinin fikirlerine büyük önem verip tercihlerini bu doğrultuda şekillendirirken, aleyhine söylenen sözlerin hiçbirine kulak asmamıştır. Melikşah da, bir anlamda kendisine Selçuklu tahtını veren Nizâmülmülk’e gerekli hürmeti göstererek bütün devlet işlerinin yürütülmesini ona tevdi etmiş ve kendisini bir “baba” gibi gördüğünü ifade etmiştir. İlaveten Selçuklu tarihinde bir ilk olmak üzere Melikşah, Nizâmülmülk’e atabeg (el-emîrü’l-vâlid) unvanını vermiştir. Melikşah, Büyük Selçuklu tahtındaki ilk yıllarını, gençliğin etkisiyle, polo oynayıp, büyük av partileri düzenlemekle geçirmiş ve bundan dolayı devlet içerisinde bütün güç Nizâmülmülk’ün eline geçmiştir. Ortaya çıkan bu durum da “ülke resmen ve ismen sultanın olmakla birlikte gerçekte ‘Nizam’ına kavuştu.” ifadesiyle açıklanmıştır. Ayrıca Melikşah’ın saltanatı döneminde elde edilen askerî, siyasî ve ekonomik başarılar Nizâmülmülk’ün yeteneği ve devlet işlerinde attığı adımlara bağlanmıştır. Nizâmülmülk, hanedan ile kurduğu ilişkinin yanı sıra devlet kademesinde görev alan farklı zümrelerle de güven üzerine dayalı yakın bir ilişki biçimi geliştirmiştir. Örneğin, Nizâmülmülk’ün katıldığı askerî seferlerde bir nefer gibi askerlerin içerisinde savaşa katılması ordu içerisinde kendisine saygı duyulmasına yol açmıştır. Ayrıca, Melikşah ile Kirman Hâkimi Kavurd Bey arasındaki taht mücadelesinde Melikşah’ın safında yer almakla birlikte Kavurd Bey’i destekleyen bazı isimlerin yazdıkları destek mektuplarının ortaya çıkmasına engel olarak hem emirlerin korkularını yatıştırırmış hem de itibarını artırmıştır. Nizâmülmülk’ün yakın ilişki içerisinde olduğu bir diğer grup ilmiye sınıfı olmuştur. Bilge vezir, Tuğrul Bey döneminde Amidülmülk Kündürî tarafından takibata uğrayan ve baskılara maruz kalan ilim adamlarının yurtlarına dönebilmelerine imkân sağlamıştır. Bu ilim adamları da yurtlarına dönüşlerini sağlayan isme zihinlerinde ve gönüllerinde her zaman özel bir yer ayırmışlardır. Birçok âlimin çalışmalarını Nizâmülmülk’e ithaf etmesi, diğer saiklerle birlikte, bunun bir göstergesidir. Nizâmülmülk bir adım daha atarak, Sultan Alparslan ve Melikşah’ın müsaadeleriyle, bu ilim adamları için hâkim olunan coğrafyanın her tarafında ilimle iştigal edebilecekleri medreseler inşa etmiştir. Nizâmülmülk’ün adına nispetle Nizamiye Medreseleri olarak isimlendirilen bu medreselerde hem eğitim-öğretim kadrosuna hem de öğrenim süresi boyunca ve de mezun olduktan sonra öğrencilere sunulan imkânlar, insanların medreselere olan ilgisini arttırıyordu. Medreseler eliyle bir taraftan önceki dönemde yerlerinden edilen ve baskıya maruz kalan ilim adamlarına bir borç ödenip iade-i itibar sağlanırken diğer taraftan da Büyük Selçuklu Devleti’nin idari ve adli sisteminin ihtiyaç duyduğu yetişmiş insan gücü inşa edilmiştir. Nizâmülmülk, toplum lehine attığı adımlar ve sorunların çözümüne verdiği önem ile halkın desteğini sağlamıştır. Öyle ki insanların hayatları boyunca ona minnettar kaldığı vurgulanmıştır. Nizâmülmülk halkın sorunlarının çözümüne önem göstermiş ve onlarla yakından ilgilenmiştir. Nizâmülmülk’ün verdiği güven duygusu halkın hoşuna gitmiş ve toplum içerisinde kabul görmesine vesile olmuştur. Nizâmülmülk’ün bir diğer hasleti de fakirlere sofrasını açmasıdır. Böylece onlarla diyalog kurmuş ve gönüllerini kazanmıştır. Her yönüyle eksiksiz bir devlet adamı olan Nizâmülmülk, toplumun her türlü ihtiyacının çözümünü düşünmüş ve bu yönde adımlar atmıştır. Nizâmülmülk’ün toplumun her kesimi ile kurduğu samimi ve yakın ilişki o kadar büyük bir takdir ve beğeni toplamıştır ki bu durum Nizâmülmülk’ün toplum nezdinde sultan itibarı görmesine sebep olmuştur. İlaveten Selçuklu coğrafyasının her yerinden ve toplumun her kesiminden insanın kendisine yönelmesi hasebiyle Kâbe’ye benzetilmiştir. Nizâmülmülk, devlet kademesinde görev alan aile bireyleri, ilişki içerisinde olduğu âlimler, kendi ordusu ve emirleri ile bir güç odağı haline gelmiştir. Bunun sonucunda Nizâmülmülk, 11. yüzyılın son çeyreğinde rakipsiz bir şekilde Büyük Selçuklu siyasetinin en etkin figürü, Selçuklu yönetimini ve politikalarını belirleyen isim ve Selçuklu tarihinin en önemli olaylarında karar mercii olmuş ve sonuçta Selçuklu tarihine damga vurmuştur. İbnü’l-Esîr, Fatımî veziri Bedr el-Cemalî’nin kendisi için kullandığı sayısız lakabı kaydettikten sonra sadece Mısır’a hâkim olan bir devletin veziri bu kadar lakap kullanıyorsa Nizâmülmülk’ün “ilah”lık iddiasında bulunması gerekirdi diyerek hem Selçuklunun azametini hem de Selçuklu devletinde Nizâmülmülk’ün yerini göstermektedir. (shrink)

Bu çalışma İbn Sînâ (ö. 428/1037) felsefesinde mantıkî tümelin tümel olmak bakımından değerine ve Gazzâlî’nin (ö. 505/1111) mantıkî tümel bağlamında İbn Sînâ’ya yönelttiği eleştirilere odaklanmaktadır. Bu iki düşünürün tümel ve tümel türlerini nasıl açıkladıklarına değinip, onların düşünce sisteminde tümelin tekabül ettiği manayı ortaya koyarak Gazzâlî’nin İbn Sînâ’ya yönelttiği eleştirilerinin felsefi analizi yapılmaktadır. Buna göre İbn Sînâ tümelin üç türünden bahsetmektedir. Bu tümeller tabiî, aklî ve mantıkî olarak üç türe ayrılır. Bu tümeller arasındaki ilişkiyse zâtî bir ilişkiye dayanır. Bu türden ilişkiyi (...) belirleyen ve ilke veren ise tümellerin dışında olmak zorundadır. Ona göre tümellerin anlamını ve tümel türleri arasındaki zâtî ilişkiyi varlık kavramı belirlemektedir. Bu bakımdan aklî tümel tabiî tümelin makulü; aklî tümel mantıkî tümelin lazımı olabilir. Öyleyse İbn Sînâ’da tümel kavramı varlığa ilişkindir. Gazzâlî’de ise tümelin üç türünden bahsedebiliriz. O tümelin türlerini isimlendirmez ama onları betimleyerek birbirinden ayırır. Onun ayrımında ise ortaklık kavramı bilfiil ve bilkuvve olmak bakımından ele alınır ve bu kavramsal ayrımlardan hareketle varlık taksim edilir. Bu bakımdan İbn Sînâ’nın tümellere yüklediği anlam ile Gazzâlî’nin tümellere yüklediği anlam arasında arızî bir ayrımdan söz edemeyiz. Bunun tam aksine iki düşünürünün tümellere yüklediği anlam arasında zâtî bir farklılık vardır. Bu ayrılıktan hareketle Gazzâlî’nin İbn Sînâ’ya yönelttiği eleştiriler de zâtî bir nitelik arz etmektedir. Gazzâlî’nin İbn Sînâ’ya yönelttiği eleştirilerin en açık göstergelerinden biri onun mantıkî tümele yüklediği anlam ve mantıkî tümel bağlamında verdiği örnekte yatmaktadır. Gazzâlî mantıkî tümeli bilkuvve ve bilfiil olmak bakımından ortaklığı kabul etmeyen mana olarak ele alarak ondaki ortaklığı ise tasdiğe konu olan şeyin dışında bir nedene bağlamaktadır. İbn Sînâ, Gazzâlî’nin mantıkî tümele yüklediği anlamın, söylenmenin tasdikin dışında olması hususuna katılmakla beraber tasavvura konu olmayı açıkça vurgulamaktadır. Gazzâlî ise İbn Sînâ’nın bu gönderimini göz ardı etmiş ve mantıkî tümel bağlamında verdiği “İlah” örneğinden hareketle İbn Sînâ’nın bunu kabul edeceğini vurgulamıştır. Halbuki İbn Sînâ’nın felsefi sisteminde “İlah” lafzının tasavvura konu olması mümkün değildir. Çünkü “İlah” tasavvur edilmez ama idrak edilir. Ona göre tasavvura konu olanlar bilkuvve çokluk barındırır. Ama “İlah” lafzı ancak zorunlu varlık olması bakımından tasavvurun konusu olmaya elverişli değildir. Bu bakımdan Gazzâlî’nin eleştirilerinin beş sanat bakımından cedelî mi yoksa safsata mı olduğu analiz edilebilir. Gazzâlî’nin hem mantıkî tümele yüklediği anlam hem de bu anlam için verdiği örnekler onun eleştirilerinin safsata türünden olduğunun zâtî niteliğini teşkil etmektedir. (shrink)

L'idée de science avant Malebranche.--L'idée de science selon Malebranche.--L'idée de science chez les modernes.

This article explores the development of Islamic democratic thought over the past two centuries. Triggered by the European encroachment on Muslim lands and fueled by a sense of frustration precipitated by centuries of decline and backwardness, democracy continues to be a controversial concept seen by some Islamists as the therapy for Muslim sickness and by others as the illness itself. The main cause of the disagreement has been the definition of the concept: those that defend it see it as a (...) set of procedures aimed at curbing the tendency to abuse political power and those that reject it see it as a philosophy that undermines the Islamic faith and threatens the Islamic way of life. The article argues that, even though the intellectual debate has to a large extent been settled in favour of the defenders of democracy, the main obstacle hindering democratization in Muslim lands continues to be an external one. (shrink)

Abed Azzam offers a fresh interpretation of Nietzsche's engagement with the work of Paul the Apostle, reorienting the relationship between the two thinkers while embedding modern philosophy within early Christian theology. Paying careful attention to Nietzsche's dialectics, Azzam situates the philosopher's thought within the history of Christianity, specifically the Pauline dialectics of law and faith, and reveals how atheism is constructed in relation to Christianity. Countering Heidegger's characterization of Nietzsche as an anti-Platonist, Azzam brings the philosopher closer to Paul through (...) a radical rereading of his entire corpus against Christianity. This approach builds a compelling new history of the West resting on a logic of sublimation, from ancient Greece and early Judaism to the death of God. Azzam discovers in Nietzsche's philosophy a solid, tangible Pauline structure and virtual, fragile Greek content, positioning the thinker as a forerunner of the recent "return to Paul" led by Badiou, Agamben, Žižek, and Breton. By changing the focus of modern philosophical inquiry from "Nietzsche and philosophy" to "Nietzsche and Christianity," Azzam initiates a major challenge to the primacy of Plato in the history of Western philosophy and narrow certainties regarding Nietzsche's relationship to Christian thought. (shrink)

In 2017, the blockade of Qatar Gulf states caused a plethora of effects on the country. This paper sought to examine the resulting threat effects of this blockade in terms of lowered self-esteem and well-being, and the potential buffering effects of an overarching identity. Using self-report questionnaire data from Qatari secondary school students, multiple moderated mediation models investigated the predictive effects of youngsters’ perceived threat, via self-esteem, on their well-being, and the mitigating roles herein of, respectively, national, Gulf region, and (...) Arab identity. Perceived threat was indeed related to lower well-being via lower self-esteem, and this relationship was equally strong for those low and high in social identity. In terms of the three facets of identity, the overarching Gulf identity seems the most predictive, and it even buffers the negative relationship between threat and reduced self-esteem. (shrink)

Background: Nurses’ service behaviors have critical implications for hospitals. However, few studies had adequate ethical considerations of service behaviors and accounted for how organizational or individual antecedents can induce nurses to engage in service behaviors. In addition, they mainly focused on the one side of role-prescribed or extra-role service behavior. Objective: This study aims to explore the chained mediation effect of ethical climate and moral sensitivity on the relationship between organizational ethical leadership and nurses’ service behaviors and to examine the (...) relationship, from a comparative view, of the role-prescribed service behavior and extra-role service behavior. Methods: In all, 476 nurses from three tertiary hospitals were investigated with the Ethical Leadership Scale, Ethical Climate Scale, Moral Sensitivity Questionnaire and Service Behavior Questionnaire. Structural equation modeling was adopted to analyze the data. SPSS and Mplus statistical software was used in the data analysis. Ethical considerations: Approval was obtained from the Ethics Committee at School of Nursing, Hebei Medical University. Data privacy and confidentiality were maintained and assured by obtaining subjects’ informed consent to participate in the research before data collection. Results: The effects of ethical leadership on nurses’ service behaviors are mediated by two variables in turn: ethical climate and nurses’ moral sensitivity. Ethical climate and moral sensitivity partially mediated the relationship between ethical leadership and nurses’ role-prescribed service behavior and fully mediated the relationship between ethical leadership and nurses’ extra-role service behavior. Conclusion: Organizational ethical leadership positively affected ethical climate, which positively affected nurses’ moral sensitivity and affected both their role-prescribed service behavior and extra-role service behavior. (shrink)

Background Hospital ethical climate has important implications for clinical nurses’ service behavior; however, the relationships are complicated by the fact that five types of ethical climate (caring, law and code, rules, instrumental, and independence) can be combined differently according to their level and shape differences. Recent developments in person-centered methods (e.g., latent profile analysis (LPA)) have helped to address these complexities. Aim From a person-centered perspective, this study explored the distinct profiles of hospital ethical climate and then examined the relationships (...) of the profiles with clinical nurses’ service behavior (both in-role and extra-role service behavior). Research design A quantitative study was conducted using cluster random sampling. Latent profile analysis and binary coded hexadecimal (BCH) analysis were conducted using Mplus 8.2. Participants and research context A total of 871 clinical nurses in China were surveyed using the Ethical Climate Scale and Nurses’ Service Behavior Questionnaire. Ethical considerations Ethical approval was obtained from the IRB of the First Affiliated Hospital of Jinan University (No. KY-2020-090). Results A four-profile hospital ethical climate model provided the best fit for the data. The four different profiles not only varied in level, but also in shape: high normative and low egoism (45.8%), high ethical climate (19.9%), low ethical climate (3.6%), and moderate ethical climate (30.8%). These profiles differentially predicted clinical nurses’ overall, in-role, and extra-role service behaviors. Conclusions The results reveal new insights into the nature of hospital ethical climate and how different clinical nurses in these profiles can be best managed to accomplish different forms of service behavior. (shrink)

The study aims at shedding light on plagues and epidemics that hit Egypt during the Mameluke period through describing the plague disease and the plagues and epidemics that hit Egypt and the social and economic impact on the Egyptian society. The study is based on some historical sources that are contemporary of the Mameluke period, especially the book "Al-Suluk li-marifatiduwal Al-muluk" by Al- Maqrizi and we reach the following conclusions through this research:- Plagues are bacterial and lethal epidemics that spread (...) fast, and have the symptoms of high temperature nausea, and severe fatigue. Most plagues that hit Egypt during the Mameluke era were very severe, and that what is usually referred to as the Great plague or Black Death, where the patient dies within one week of having the disease.- The plagues had harsh social effects on the population, where it caused the death of individuals, and damaged hundreds of Egyptian villages and cities, The conditions of the society almost came a halt, and were an impetus for the people to bind in social solidarity, and the true repentance to Allah the almighty, and the increase of worship and alms hoping that Allah the almighty will shield the people from this disease. - The plagues and epidemics led to disorder and disruption of the economic conditions of the society, where most land was left without farming and most trades and crafts were disrupted and earnings hit lows in the markets and trade was in recession in commerce and trade in general. (shrink)

In Jordan, research ethics committees exist in most health settings. However, little is known about Jordanian public views regarding the ethics of clinical research. This study aimed to evaluate Jordanian public understanding and attitudes about ethics in clinical research. A questionnaire was used to collect information that included demographics, public knowledge, and attitudes towards ethics in clinical research. It was administered via face-to-face interviews in two major cities in Jordan from 1st June to 15th August 2017. Of the 2315 respondents, (...) 2.33% were found to have poor knowledge, 22.16% had fair knowledge, and 75.51% had good knowledge of ethics in clinical research. Furthermore, 75.81% of respondents had positive attitudes towards ethics in research. However, only 45.23% reported that they trust clinical researchers in Jordan. Even though a large majority of respondents were aware of key features of research ethics, efforts are needed to address negative perceptions and knowledge deficits. (shrink)

Ibrāhīmī Dīnānī, Ghulām Ḥusayn, 1934- Quotations, maxims, etc. ; Muslim philosophers- Iran- Quotations, maxims, etc. ; Philosophers- Iran- Quotations, maxims, etc.

Interviews with Ghulām Ḥusayn Ibrāhīmī Dīnānī, an Iranian philosophers; views on life and philosophy etc.

Inroduction of semantics, structuralism and semiotics.

Advaita philosophy; includes brief biographies of Advaita philosophers.

Views exchanged between Narahara Śesharāva Pohanekara, b. 1907, and Vāmana Malhāra Jośī, 1882-1943, Marathi litterateurs, on the latter's article, Jñāna he visha kā amr̥ta? on the philosophical concept of knowledge.

This study is set forth to explore whether the susceptibility to persuasion—as articulated by Cialdini’s persuasion strategies—could vary with culture and acculturation. We examined individuals from the Arabic culture and their susceptibility to persuasion, according to the following strategies: reciprocity, commitment, liking, scarcity, consensus, and authority. The study involved 1,315 Arab Muslims between 18 and 60 years old. The respondents were recruited from among residents of the Arab region, immigrant Arabs in non-Arabic Muslim countries, immigrant Arabs in East Asian countries, (...) and immigrant Arabs in Western countries. Respondents completed an online Qualtrics survey. Controlling for socio-demographic variables, our results indicated that susceptibility to the strategies differed significantly among Arab Muslims in the Arab region, with reciprocity being the highest and authority the lowest prevailing strategies. The same pattern of susceptibility emerged among immigrant Arab Muslims, regardless of their host country and the acculturation mode they endorse. These findings suggest that there is a consistent persuasion susceptibility pattern in the Arabic Muslim culture that does not seem to be modified by immigration and acculturation modes. Our findings are contrasted with the scarce research on cross-cultural differences in susceptibility to Cialdini’s persuasion strategies. (shrink)

Dawwānī, Muḥammad ibn Asʻad, 1426 or 1427-1512 or 1513. Zawrāʼ.

Study of "Kalimāt al-maknūnah" of Muḥammad ibn Murtaḍá Fayḍ al-Kāshī, 1598 or 1599-1680 or 168 discussed Shīʻah studies etc.

Ibrāhīm Dīnānī, Ghulām Ḥusayn - Interviews ; Islamic philosophy.

Commemorative volume of contributed articles on the life and work of Maolānā̄ Olī Āhamada Niyāmapurī, 1885-1960, Islamic scholar, philosopher and multilingual poet from Chattagram District, Bangladesh.

ABSTRACT This study seeks exploration of how employees’ moral identity is related to voice behavior in the current organizational dynamics. By integrating the self-consistency theory with a situational strength perspective, a moderated mediation model was constructed to examine connections among moral identity, leader secure-base support, work engagement, and voice behavior. Surveys were collected at 2 time points, 1 month apart, from 206 full-time employees in various organizations and industries in Taiwan. Supporting results indicated that employees’ moral identity was positively related (...) to voice behavior. The mediating impact of work engagement as a motivational mechanism between moral identity and voice behavior was observed. Relative to when LSBS was low, the effect of moral identity on work engagement and the indirect effect of moral identity on voice behavior through work engagement were more substantial when LSBS was high. Academic and managerial implications were discussed. (shrink)

Lectures on Sankhya philosophy and contribution of Kaṇāda and Pāṇini; lecture series organized by Centre for Vedanta Studies, University of Kerala with the financial assistance from the Ministry of Human Resource Development, Government of India during the Sanskrit year 2000.